ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV) یک ویروس رایج است که عمدتاً دستگاه تنفسی را آلوده می‌کند و یکی از علل اصلی بیماری‌های تنفسی در نوزادان، کودکان خردسال و سالمندان است. در اینجا یک مرور کلی از RSV، از جمله ویژگی‌ها، علائم، انتقال و استراتژی‌های پیشگیری آورده شده است:

virus sensishi

 مروری بر RSV 

RSV یک ویروس RNA دار متعلق به خانواده  Paramyxoviridae، جنس Pneumovirus است. این ویروس اولین بار در دهه 1950 شناسایی شد و یکی از علل اصلی برونشیولیت و ذات الریه در نوزادان، به ویژه کودکان زیر 1 سال است.   RSV  همچنین می تواند باعث تشدید بیماری  در افراد مسن و افراد دارای نقص ایمنی شود.   

 انتقال RSV

 عمدتاً از طریق قطرات تنفسی زمانی که فرد مبتلا سرفه یا عطسه می کند اتفاق می افتد. همچنین ازطریق تماس مستقیم و دست زدن به سطوح آلوده به ویروس و سپس لمس صورت، به ویژه چشم، بینی یا دهان پیش می آید. از طرفی RSV میتواند از طریق هوا و ذرات آئروسل در محیط های مراقبت های بهداشتی، پخش شود.  

علائم عفونت RSV 

علائم می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و شامل موارد زیر است: 

- موارد خفیف: علائم شبیه سرماخوردگی، از جمله آبریزش بینی، گلودرد، سرفه خفیف و تب.

- موارد شدید: خس خس سینه، مشکل در تنفس، تنفس سریع و رنگ مایل به آبی اطراف لب یا ناخن (سیانوز). 

عفونت شدید می تواند منجر به برونشیولیت (التهاب راه های هوایی کوچک) یا ذات الریه شود.  نوزادان به ویژه در معرض خطر پیامدهای شدید هستند، مانند نیاز به بستری شدن در بیمارستان برای حمایت تنفسی. 

 عوامل خطر

    - نوزادان نارس:  نوزادانی که قبل از هفته 37 بارداری به دنیا می آیند بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری شدید هستند.   

    - نوزادان مبتلا به بیماری های زمینه ای: کودکان مبتلا به بیماری قلبی مادرزادی یا بیماری های مزمن ریوی در معرض خطر بالایی هستند.    

    - سالمندان: بزرگسالان 65 سال و بالاتر در معرض خطر بیشتری برای عفونت شدید  RSV  هستند.

    - افراد نقص ایمنی: افرادی با سیستم ایمنی ضعیف به دلیل شرایطی مانند سرطان، HIV/AIDS یا پیوند اعضا.  

تشخیصRSV

  به طور معمول بر اساس علائم بالینی، به ویژه در فصول اوج شیوع تشخیص داده می شود.

 آزمایش‌های آزمایشگاهی می‌توانند عفونت RSV را از طریق: 

- واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR): RNA ویروس را تشخیص می دهد. 

- آزمایشات آنتی ژن سریع: پروتئین های ویروسی را در ترشحات تنفسی شناسایی می کند. 

- روش های کشت : RSV را می توان از نمونه های تنفسی نیز کشت داد، اما این روش به دلیل محدودیت زمانی کمتر مورد استفاده قرار می گیرد.

 در حال حاضر، هیچ درمان ضد ویروسی خاصی برای عفونت RSV وجود ندارد. مدیریت بر تسکین علائم تمرکز دارد:

 - مراقبت های حمایتی: اکسیژن درمانی، هیدراتاسیون و مدیریت تب

 - بستری شدن در بیمارستان: برخی از نوزادان یا بیماران مسن ممکن است به مراقبت های شدیدتر از جمله تهویه مکانیکی نیاز داشته باشند. 

 درمان دارویی 

در برخی موارد، داروهای ضد ویروسی مانند ریباویرین یا آنتی‌بادی‌های مونوکلونال (مانند پالیویزوماب) ممکن است استفاده شود، اگرچه استفاده از آنها معمولاً برای افراد در معرض خطر اختصاص دارد.

پیشگیری 

چندین استراتژی برای جلوگیری از عفونت RSV وجود دارد، از جمله: 

- واکسیناسیون: در حالی که واکسنی هنوز به طور گسترده برای RSV در دسترس نیست، پالیویزوماب، یک آنتی بادی مونوکلونال، به عنوان یک درمان پیشگیرانه برای نوزادان پرخطر و کودکان خردسال برای کاهش خطر عفونت شدید استفاده می شود. 

- اقدامات بهداشتی: شستن مرتب دست ها، استفاده از دستمال برای پوشاندن سرفه یا عطسه، و اجتناب از تماس نزدیک با افراد بیمار می تواند به کاهش انتقال کمک کند. 

- تمیز کردن و ضد عفونی کردن: تمیز کردن منظم سطوحی که ممکن است با قطرات تنفسی آلوده شوند.

-شستشوی مکرر دست ها و ضدعفونی کردن

-پرهیز از روبوسی و رعایت فاصله ی یک متری با دیگران

 فصلی بودنRSV 

عفونت‌های RSV معمولاً در شیوع‌های فصلی، اغلب در اواخر پاییز، زمستان و اوایل بهار رخ می‌دهند. این ویروس در آب و هوای سردتر شیوع بیشتری دارد اما می تواند در تمام طول سال در مناطق گرمسیری رخ دهد. 

در مطالعات اخیر، تحقیقات قابل توجهی در مورد ساخت واکسن ها و درمان های موثرتر برای RSV انجام شده است. چندین نامزد واکسن و داروهای ضد ویروسی در حال حاضر در حال آزمایش بالینی هستند که نتایج امیدوارکننده‌ای  نشان می دهند.

 2     1    Reference