آنفلوانزا و انواع آن

آنفولوانزا (آنفولانزا) یک بیماری تنفسی مسری است که توسط ویروس های آنفولانزا ایجاد می شود. این بیماری بسته به نوع آن می تواند منجر به بیماری خفیف تا شدید شود و گاهی منجر به بستری شدن در بیمارستان یا حتی مرگ شود، به ویژه در جمعیت های آسیب پذیر مانند کودکان خردسال، افراد مسن و کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند. در اینجا یک مرور کلی از آنفولانزا، علائم آن و گزینه های درمانی آورده شده است:

علائم رایج آنفولانزا:

 - تب یا لرز

 - سرفه

 - گلو درد

 - آبریزش یا گرفتگی بینی

 - دردهای عضلانی یا بدن

 -خستگی (خستگی)

 - سردرد

 - گاهی اسهال یا استفراغ (در کودکان شایع تر است)

 این علائم اغلب به طور ناگهانی ظاهر می شوند و می توانند از چند روز تا بیش از یک هفته ادامه داشته باشند.

آنفولوانزا توسط ویروس هایی ایجاد می شود که دستگاه تنفسی را آلوده می کند. سه نوع اصلی ویروس آنفولانزا وجود دارد که بر انسان تأثیر می گذارد:

1. آنفولانزای نوع  A

 این نوع شایع ترین است و مسئول اپیدمی های آنفولانزای فصلی است. آنفولانزای نوع  A  می تواند انسان، پرندگان، خوک ها و سایر حیوانات را مبتلا کند. این نوع ازویروس بسیار متغیر بوده، به این معنی که هر سال گونه‌های جدیدی ظاهر می‌شوند، به همین دلیل است که سالانه واکسن جدید آنفولانزا تولید می‌شود.

 - زیرگروه ها: آنفولانزای A بر اساس دو پروتئین روی سطح ویروس به زیرگروه هایی تقسیم می شود: هماگلوتینین (H) و نورآمینیداز (N) به عنوان مثال، H1N1  و H3N2  زیرگروه های رایج هستند.

 - شدت: آنفولانزای A اغلب شدیدتر است و با بیماری های همه گیر مرتبط است، مانند همه گیری H1N1 که در سال  2009 رخ داد.

2. آنفلوانزا نوع B

این نوع عمدتاً انسان را مبتلا می کند و نسبت به آنفولانزای A شیوع کمتری دارد معمولاً باعث بیماری با شدت کمتر می شود اما همچنان می تواند منجر به شیوع قابل توجهی شود.

 - زیرگروه ها: ویروس های آنفولانزای B مانند آنفولانزای A زیرشاخه های مشابهی ندارند، اما به دو دودمان ویکتوریا و یاماگاتا طبقه بندی می شوند.

 - شدت: آنفولانزای B به طور کلی منجر به بستری شدن و مرگ و میر کمتری نسبت به آنفولانزای A می شود، اما همچنان به بیماری آنفولانزای فصلی کمک می کند.

3. آنفولانزا نوع C

 این نوع باعث بیماری خفیف می شود و معمولاً با شیوع آنفولانزای فصلی یا اپیدمی مرتبط نیست. این بیماری عمدتاً انسان ها را مبتلا می کند اما می تواند بر خوک ها نیز تأثیر بگذارد.

 - شدت: آنفولانزای C به طور کلی از نظر سلامت عمومی کمتر نگران کننده است، زیرا تمایل دارد فقط علائم خفیف ایجاد کند یا حتی هیچ علامتی نداشته باشد.

4. آنفولانزای نوع D

 - توضیحات: این نوع در درجه اول گاو را تحت تاثیر قرار می دهد و علائمی که باعث بیماری در انسان شود را نشان نداده است. کمتر شناخته شده است و عمدتاً در زمینه های دامپزشکی مورد مطالعه قرار می گیرد.

درمان آنفولانزا:

1. استراحت و آبرسانی:

 - استراحت: بدن شما برای مبارزه با ویروس به زمان نیاز دارد، بنابراین مهم است که استراحت کنید.

 - هیدراتاسیون: آنفولانزا می تواند منجر به کم آبی بدن به دلیل تب، تعریق و سایر علائم شود. نوشیدن مایعات فراوان (آب، سوپ، دمنوش های گیاهی) به جلوگیری از کم آبی بدن کمک می کند.

2. داروهای بدون نسخه (OTC):

 - مسکن‌ها: داروهایی مانند استامینوفن یا ایبوپروفن می‌توانند تب را کاهش داده و درد را کاهش دهند.

 - داروهای ضد احتقان: اینها می توانند به رفع گرفتگی بینی کمک کنند. نمونه های رایج عبارتند از سودوافدرین.

 - داروهای سرکوب کننده سرفه: داروهایی مانند دکسترومتورفان می توانند به مدیریت سرفه کمک کنند.

 - قرص های پاستیل گلو: این قرص ها می توانند به تسکین گلودرد کمک کنند.

3. داروهای ضد ویروسی (نسخه ای):

 - گاهی اوقات داروهای ضد ویروسی تجویز می شود، به خصوص اگر در عرض 48 ساعت پس از شروع علائم شروع شود. این داروها می توانند به کاهش شدت و مدت ابتلا به آنفولانزا کمک کنند، به ویژه در افرادی که در معرض خطر بالاتری برای عوارض هستند.

 - نحوه عملکرد آنها: ضد ویروس ها با مهار تکثیر ویروس کار می کنند. اگرچه آنها آنفولانزا را درمان نمی کنند، اما می توانند به بدن شما کمک کنند تا به طور موثرتری با عفونت مبارزه کند و از عوارض جدی جلوگیری کند.

4. درمان های خانگی:

 - عسل و زنجبیل: این داروهای طبیعی ممکن است به تسکین گلودرد و آرام کردن سرفه کمک کند.

 - اسپری بینی سالین: به رفع گرفتگی بینی کمک می کند.

 - غرغره آب گرم نمکی: می تواند درد گلو را کاهش دهد و التهاب را کاهش دهد.

5. پیشگیری:

 واکسن سالانه آنفولانزا بهترین راه برای جلوگیری از عفونت آنفولانزا است. برای همه، به ویژه آنهایی که در گروه های پرخطر هستند، توصیه می شود.

 - بهداشت خوب: شستن مکرر دست ها، پوشاندن دهان هنگام سرفه یا عطسه و اجتناب از تماس نزدیک با افراد بیمار می تواند به جلوگیری از گسترش آنفولانزا کمک کند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد:

 - اگر دچار مشکل در تنفس، درد قفسه سینه، گیجی یا بدتر شدن علائم شدید، به پزشک مراجعه کنید.

 - کودکان خردسال، افراد مسن، زنان باردار و افراد مبتلا به بیماری های مزمن در صورت مشکوک شدن به آنفولانزا باید به دنبال مشاوره پزشکی باشند، زیرا در معرض خطر بیشتری برای عوارض هستند.

عوارض آنفولانزا:

در حالی که اکثر افراد بدون مشکلات جدی بهبود می یابند، آنفولانزا گاهی اوقات می تواند منجر به عوارضی مانند:

- ذات الریه

- برونشیت

- عفونت های سینوسی

- عفونت گوش

- تشدید شرایط از قبل موجود (مانند آسم، بیماری قلبی)

اگر مشکوک به آنفولانزا هستید، بهتر است استراحت کنید، هیدراته بمانید و علائم خود را کنترل کنید. برای موارد شدید یا اگر در گروه پرخطر قرار دارید، برای درمان ضد ویروسی و مراقبت های بیشتر فوراً با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی تماس بگیرید.

مراجع:

- مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)

- سازمان بهداشت جهانی (WHO)

- مؤسسه ملی بهداشت (NIH)